Verslaggeving
Pannenkoekenfeest - 2 februari 2009
Negentien dappere wandelaars trotseerden de kou, en lieten achteraf de overheerlijke pannenkoeken smaken!!!
Dat deze lekker waren bewees de opkomst, het Wateringhuis was weer eens te klein!
Winteruitstap naar Zeeland - 14 februari 2009
6u45. Al is het nog donker, in de verte begint een merel al aan zijn deuntje terwijl wat dichterbij enkele kauwen al druk aan het kibbelen zijn.
6u50; Laatste busstop; “Rien ne vas plus”, het laatste vrije zitje in de bus wordt ingenomen door de laatste opstappende. Het aantal telescopen en fototoestellen in deze bus ligt bijna hoger dan in een bus Japanse bezoekers aan Brugge. Wanneer wat later een kat achteloos de weg oversteekt sluit de opmerking van sommige inzittenden alle twijfels uit, dit is wel degelijk de bus naar Zeeland, een bus vol vogelaars!
Eenmaal Nederland binnengereden valt meteen het hoge aantal fazanten en hazen op, ze eten hier duidelijk liever met hun “maatjes”.
Dat Nederlanders niet vies zijn van grootse plannen maken en de realisatie ervan ook nog voor mekaar krijgen, getuige de vele dijken en dammen van de Deltawerken. Hierbij werd toen al rekening gehouden met de natuur. Met “plan tureluur” doen ze er nu nog een schepje bovenop en tracht men de achteruitgang van de water- en weidevogels een halt toe te roepen. Hiervoor worden zelfs landbouwgebieden terug omgezet in natuurgebied.
Onze eerste wandeling toont al meteen enkele mooie resultaten van deze werken; kolganzen, grauwe ganzen, bergeenden, kluten, scholeksters... hier is nog ruimte voor deze dieren. Met al de telescopen op de plassen gericht zouden we haast het “klein grut” langs de wegkant zelf vergeten, of de kramsvogels die de laatste besjes van de duindoornen zochten. Op en rond de slijkplaten werden onder andere grote aantallen wulp, zilverplevier, bonte strandloper en smienten gespot.
Het verdere verloop van de voormiddag leverde onder andere nog mooie plaatjes op van grote en middelste zaagbekken, brandganzen en lepelaars. Enkele kuifduikers waren moeilijker in de lens te krijgen.
Tijdens de middag zaten we gelukkig in de Heerenkeet, lekker warm binnen terwijl buiten alle winterse registers even werden opengetrokken.
Na de middag werd een slechtvalk waargenomen. Op de Brouwersdam werden enkele roodkeelduikers ver weg op zee gezien, maar vooral de zeehonden stalen er de show.
Op de Plaat van Scheelhoek kregen we de bruine kiekendief meermaals te zien. De andere gasten ter plaatse passeerden die dag reeds meermaals de revue; kleine zilverreiger, waterhoen, rietgans, pijlstaart, tafeleend...
Om de dag af te ronden werd er nog even gestopt in de Kwadenhoek. Na een kleine hagelbui besloten de weergoden om ons alsnog een mooie zonsondergang aan zee te gunnen. Het geruis van de zee en het rustgevende beeld van drieteenstrandlopers die tussen de kanoeten en rosse grutto’s door druk heen en weer voor de golven uitrennen, werd plots verstoord door een kabaal van jewelste. Vooraleer het geluid kon geplaatst worden werd de hemel zwart. Enkele vogelsoorten kwamen in aanmerking, maar al snel werd het duidelijk: brandganzen, brandganzen en nog eens brandganzen. Toen zij met z’n allen neerstreken,werd alles weer stil, en konden wij met een voldaan gevoel weer de bus op. Nog even langs de Heerenkeet voor een opwarmertje, en dan in vogelvlucht naar huis. Afhankelijk van de geraadpleegde bronnen werden er ruim 60 tot 70 verschillende soorten waargenomen, waarvan de ene al wat spectaculairder was dan de andere, maar ook dat hangt weer af van waarnemer tot waarnemer. En dat is toch wat onze hobby zo speciaal maakt, of niet soms?
Vertelavond Johan Biemans - 20 februari 2009
Op deze avond bezorgde J.Biemans ons een gezellige ouderwetse winteravond. Het volgelopen Wateringhuis bewijst dat dit een zeer geslaagde avond was. Even konden we ons inleven in het mooie Kempische verleden, het waren prachtige verhalen en anekdotes die Johan in het "Bergekse" dialect bracht.
Hieronder een mooi verhaal dat Johan in het "paradijs" bracht!
In 't aards parredijs geweest
Ik zee tegen diej van ons: “Ik zij èfkes ne tante Diejn um ‘ne posseegel te leene. Want ik hoj krèk ‘nen brief ne onzen heeroam geskreve. Diej verjaort ummers de kommende wéék. Ik dee ôk nog mär mee impersant ’n briefke van tiejn in diejen anvelop. Dä kan ie goewd gebrùike. Hij zi wel ‘s: “Gééven is zilllever en kréégen is goud.” En nou wozze wijlie dur ons posseegels hennen en ’s zaoterdaogs is’t posk’ntoor dicht. Zodoende docht ik... dan fiets ik wel èfkes ne tante Diejn. Meskiens kannen d’r diej wel zo lank enne leene. Heeroam is ummers ôk hunnen heeroam en dan moeten zijlie d’r ôk mär iejt vur over hebbe. En zodoende.
Oamen Bärt wos zèllef nie thaus, zaog ik. Ik froeg: “Wor is Bärt?”
“In ze vèl äs ie nie gestrupt is”, zee tante Diejn. En ze vertelde dät-ie èfkes ne de pestoor z’nen hof gefietst wos, um daor de bloeme te verzörrege. De pestoorsmeid wos dä komme vraogen umdä de köster van de leer gevalle wos toen ie in de kerrek diej hoage raomen aon’t waasse wos. Diej raome waast ie trouwes mär twi kirre per jaor, enne keer binnen en enne keer bùite. En zodoende kos de köster verloapig gi’ krom wèrrek doewn, want hij hoj veul pijn aon z’n gevrucht.
Ik zee... “Wete wa... Dan fiets ik ôk mär èfkes ne de pestoor z’nen hof, dan kan ik ‘m daor meskiens nog èfkes hèllepe kéke. En dan d’rbé... ‘ne gewoane mens kömt ôk nie alle daog’ zo mär in de pestoor z’nen hof. En diejen hof is dan ôk iejt hil bezunders. Ge kèkt ‘r oew oagen ùit, want dä bloemenhöfke is e sôrt Rommeldam van ’t aards parredijs.
Oamen Bärt zee: “Oooo, zijde’r ôk? Dä trèft goewd, want de pestoor duu ze middeguur en Miena de pestoorsmeid is mee de béévert mee ne Skèèrepenheuvel.”
Och, äs ge toch zie wa dáor ommel sti, in de pestoors z’nen hof. Aon wirskante van diejen hofpad, van veuren toew aachtere, sti alles èffe skôn op ’n rééj. Dä begient mee Kèrstroaze, Passiebloeme, Paoslillies en Pinksterbloeme. Dan krèdde ’n bed mee gewoan Krauskrùid, Jakopskrauskrùid en van diej Kristusdorres. ’n Endje vôrt wir ’n groate witte plak mee OnzeLieveVrouwebedstrooi...
Ik moes toch èfkes iejt langer stilstaon bé diej Sint-Jozzep-lillies. Ge kent ze wel, van diej witte lillies. Zo äs ‘r dä bild van Sint Jozzep in de kerrek ‘r ôk een in z’n hand hält. Ik heb ons grutje ôit hurre vertelle dä Sint Jozzep diej vruuger een van OnsLieveVrouwke gekregen hi toen heur borstvoeding opgedreùgd wos en toen ie äs voedstervaoder ’t kiendje Jezus de flès hoj moete geve. Op diej Sint-Jozzep-lillies d’r raokte nôit nie op ùitgekeke, ècht waor. D’r zitten ôk ältij Lieven-Heren-bisjes op en bidsprinkhaone. Diej moete goewd hèllepe tegen de precèèssierupsen in de Rômse kèèrrevel.
Wir ’n èndje vôrt ston van dä géél Sint-Janskrùid tusse wa paarse Maagdepallem en witten Engelewortel. “En de diej daor, dä zèn Treesia’s”, zee oamen Bärt. “Diej géél daor.” Ik liejt ‘m mär zo wijs, want wijlie zegge Freesia’s tege zo’n bloeme.
Hillemaol aachteraon, tege diej pallembosse, ston nog ’n plak Judaspènninge en Monnikskappe. En ik zaog dät-‘r ôk van dä smèrreg Duujvelsnaaigaoren onder ston.”
“Dä kömt”, zee oamen Bärt, “umdä daor diej manjiefiekat van de pastoorsmeid hi zitten te dabbe. Dä is die witte kat, mee diej lang haor. Diej manjiefiekat moete trouwes nie verwissele mee dä liejke dä se in de kerrek zinge. Dä van: Magnificat anima mea dommenie of zo iejt. Dä’s latijn. Wijlie zonge vruuger - äs vèrrekes zènde - wel ‘s: Annie mag mee ne Dommele. Mar dä is lank geleeje, toen ik nog bé de misdienders wos. As ik d’r nou aon trugdenk, skaom ik ’t m’n aaige nog.
Mär äs diej verrekte manjiefiekat van de pestoorsmeid bé-j-ons in den hof in ’t geheufd zoo komme krabben en dabbe, dan zoo ik ze hangorren en klopstarte, zo een! Of - äs ik ze aon kos, ze ’s tegoei mee m’n blök’ onder d’r dardenèlle skuppe. Ok al is ’t dan diej duur kat van de pestoorsmeid. Mär jä, dä mag tegeworrig nie mir van dä maljeu van de dierebeskèèrreming. Anders zoode ‘r nog dol en trammelant mee krégen ôk.
Zodoende zij ik nou vur m’n gevuujl ’s ne keer e klèin bitje in ’t aards parredijs geweest. As ik nou dalek diejen brief op de post gedaon heb, dan moet ik urst ’s èfkes zo’n dùivezwats van m’n autorùit aafpoetse. Dan is diej autorùit ôk mee impersant wir ’s gewaasse, want dä doew ik ôk mär enne keer in’t jaor. Want ik zeg altij mär zo: äs ge oewen auto mär enne keer in ’t jaor poetst, dan wordt ie gelukkig ôk nie meer äs ens in ’t jaor vùil. En over dùive gesproke... Nou skiet me pedomme te binne dä ik zèllef m’n hèiligegistbôntjes nog nie gezet heb.
Johan Biemans
Bezoek Koersel - 29 mei 2009
Nadat onze afdeling in 2006 een bezoek bracht aan de vrienden van het Boshuisje en Zoersels bos brachten deze mensen een tegenbezoek op vrijdag 29/05/2009. Nadat eerst de Vloeiweiden werden bezocht met als gids A.Mertens werd er 's middags een broodje gegeten en na de middag werd een bezoek gebracht aan de prachtige beemden en blauwgraslanden van de Dommelvallei. G.Jannis en A.Geuens lieten ons zien dat het vele werk dat er is verricht dubbel en dik opbrengst is!
Daarna was het een echt verbroederen en werden er plannen gesmeed om dit in de toekomst te herhalen, prachtig om ook anderen te laten zien dat het vele werk van onze vrijwilligers rendeerd.
Uitstap Militair Domein - 1 juni 2009
Deze uitstap was weer een prachtige dag met uitzonderlijke waarneming in een uniek decor.
Foto's Jef Kerkhofs
Hooifeest - 28 juni 2009
Nadat de eerste 6 ha binnen waren werd op de dag van het hooifeest nog eens 7 ha gemaaid, met prachtig weer in het verschit was dit feest een echt hooifeest!
Barbecue - 29 augustus 2009
Ter gelegenheid van ons jaarlijks ledenfeest op zaterdag 29 augustus, waarop tevens een afvaardiging van Natuurpunt Neerpelt aanwezig waren, was er om te beginnen aan de Begijnenvijvers te Hechtel om 14.30 uur een natuurwandeling geleid door Theo Geuens.
De 'Begijnenvijvers' liggen op de grens van Hechtel en Peer, en behoren tot het gemeentelijk bosgebied Resterheide. Een deel van dit unieke natuurgebied is ingericht voor passieve recreatie, een ander deel is een waardevol en beschermd natuur-en broedgebied.De zanderige bodem helt enerzijds af naar het Scheldebekken via de Grote-Nete, en anderzijds naar het Maasbekken via de Bollissenbeek en de Dommel.
De drie beekvalleien van de Dommel, de Nete en de Zwarte Beek zijn van oudsher weinig toegankelijk. In min of meerdere mate bleven ze alledrie hun oorspronkelijk karkakter bewaren. Dit betekent zeer veel afwisseling en een groot aanbod aan planten en dieren. Natuurpunt zet zich mede ten volle in om dit natuurgebied op te waarderen.
Na een boeiende uitleg over historiek en geografie van dit gebied, leidt Theo ons naar de plaatsen waar het om te doen is. We banen ons een weg tussen woekerende reuzenbalsemien (Impatiens glandulifera), een eenjarige exoot die hoewel met mooie bloemen de beekboorden en omgeving bedekt waardoor libellen bedreigd worden in hun voortbestaan. We worden derhalve aangespoord deze planten uit te trekken. Verderop wordt er beheerd naar meer open heidestroken om bedreigde soorten te beschermen en te komen tot grotere biodiversiteit, met als voorbeeld de kleine ijsvogelvlinder. We wandelen langs een knuppelpad door een ongerept oorspronkelijk drassig gebied met lage grillige houtopslag. We onthouden tevens dat aan venbeheer wordt gedaan om de knoflookpad overlevingskansen te bieden.
Het was een leerrijke wandeling in een mooie omgeving.
Omstreeks 17.30 uur worden we verwacht aan de Katershoeve te Hechtel, waar het feestcomité en medewerkers van Natuurpunt druk in de weer zijn om alles in gereedheid te brengen voor een fantastische barbecue, waarvan de beelden voor zich spreken.
Een dankjewel aan gids Theo en aan al de werkers van de barbecue. Het was weerom een onvergetelijk feest.
Paul VERHEYEN
Herfstuitstap Ardennen - 8 november 2009
Nadat om 7u40 de laatste natuurliefhebbers op de bus stapten konden we vertrekken naar ‘de mooiste herfstwandeling’ van de afgelopen 10 jaar. De bestemming was de omgeving van St.-Vith waar de wandeling startte in Aldringen. De eerste vogels die ons verwelkomden bij een vijver waren Blauwe Reiger (Ardea cinere) en Grote Zilverreiger (Ardea alba), ook een IJsvogel (Alcedo atthis) en Goudvink (Pyrrhula pyrrhula) lieten zich horen en bewonderen. De dag begon dus goed en we gingen met een goed gevoel verder richting Crombach. Onderweg werden onze inspanningen nog meer beloond, maar liefst 2 Rode Wouwen (Milvus milvus) zweefden mooi boven een bos.
Een beetje verder verraste onze gids Olav de groep met een lekker borreltje omwille de 10de wandeling onder zijn leiding in de Ardennen. Nu hadden we niet alleen een goed gevoel, maar ook een warm gevoel en konden we onze tocht verder zetten. Al snel zagen we nog twee solitaire Rode Wouwen. Steeds Rode Wouwen zou eentonig zijn geweest en daarom kwam er ook een Sperwer (Accipiter nisus), Havik (Accipiter gentilis) en mannetje Blauwe Kiekendief (Circus cyaneus) tevoorschijn. De buizerden (Buteo buteo) lieten zich ook niet onbetuigd.
Aangekomen in Crombach konden we onze boterhammen opeten in het cafeetje ‘O Schulmarjanne’ waar we lekkere trappist of warme koffie konden krijgen. Sommigen bleven buiten staan om eventuele Kraanvogels (Grus grus) op te wachten, maar ze moesten zich tevreden stellen met een groep van 9 Aalscholvers (Phalacrocorax carbo) en Blauwe Kiekendief. Nadat iedereen verzadigd en opgewarmd was konden we weer vertrekken. De wolken waren weg getrokken en het prachtig landschap werd verlicht door het zonnetje. Ook Glanskop (Parus palustris) en Boomklever (Sitta europaea) merkte dit en lieten zich goed horen. Nog steeds werden er buizerden opgemerkt, over de gehele dag telde we er maar liefst 26! Er werd niet alleen naar boven gekeken, maar ook aan de grond waren er leuke bezienswaardigheden. Langs de paden stonden sleedoorn (Prunus spinosa) en meidoorn (Crataegus spec.). Luc Winters was zijn paddenstoelengids niet vergeten en wist ons te vertellen welke soorten er voor onze neus stonden, bijvoorbeeld Roodvoetrussula (Russula xerampelina) en trechterzwam (Clitocybe spec.).
Bijna de hele dag hadden we door het open en prachtig landschap gewandeld waar we eventueel Kraanvogels konden zien (we hadden een grote kans, omdat de wind uit het oosten blies), maar helaas geen Kraanvogel liet zich zien. Het laatste stuk van de wandeling werd het open landschap verlaten om een stukje bos te doorkruisen, het was hier dat Jef Kerkhofs zijn vinger naar boven stak en riep dat hij Kraanvogels hoorde. Bert Geuens geloofde er niets van, maar even later hoorde iedereen deze prachtige vogels roepen. Als ‘kippen zonder kop’ begon iedereen het bos uit te lopen en werden we overdonderd door maar liefst 3 groepen kraanvogels die samen een totaal vormde van 422 stuks! Nu konden we met een tevreden gevoel richting bus, waar Natuurpunt Noord-Limburg ons trakteerde op een lekkere borrel Jägermeister. Onze bus stond op de parking van het ‘biermuseum’, dus een prachtige gelegenheid om nog snel een biertje te proeven. Na deze halte hadden we een rustige terugrit en zeker weten dat er gedroomd werd over Kraanvogels...!
Deze dag telde in totaal 51 soorten vogels, waaronder verschillende leuke krenten!
Bedankt Olav, tot de elfde keer!
Verslag en foto's Pieter Cox
Afsluiting ringwerk Veewei - 29 november 2009
Zoals de traditie het wil werd de laatste dag afgesloten met een hapje en een drankje.
